اختلال بیش فعالی

اختلال بیش فعالی: ADHD یک بیماری روانی است که زمانی به آن اشاره می شود که کودک به ویژه بی توجه، تکانشی یا “بیش فعال” باشد. بی توجهی به این معنی است که در تمرکز مشکل دارند و به راحتی حواسشان پرت می شود. اگر کودک نسبت به سن خود بسیار بی احتیاطی، بی احتیاطی یا بی حوصله و بی احتیاطی رفتار کند، بیش از حد تکانشی توصیف می شود.

اختلال بیش فعالی | کمبود توجه چیست | مرکز مشاوره تلاس

زمانی که بی قرار یا خیلی بی قرار است بیش فعال نامیده می شود – مثلاً وقتی نمی تواند در کلاس بنشیند، اما اغلب بلند می شود و در کلاس راه می رود.

ADHD واضح می تواند تأثیر زیادی بر زندگی و زندگی روزمره کودک، بلکه بر والدین و خواهر و برادرهای او بگذارد:

از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD متفاوت از آنچه از آنها انتظار می رود رفتار می کنند، اغلب توهین می کنند.

آنها نیاز به توجه زیادی دارند. عدم تمرکز، مطالعه را برای آنها دشوار می کند. برخی از کودکان نیز رفتار اجتماعی آشکار، ترس یا افسردگی دارند. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب در روابط یا محل کار دچار مشکل هستند.

آمار اشخاص مبتلا به ADHD

تعداد تشخیص های ADHD در سال های اخیر همچنان رو به افزایش بوده است. منتقدان این پیشرفت شک دارند که ADHD واقعاً آنقدر رایج است.

آنها می ترسند که تعداد زیادی از کودکان این کار را انجام دهندتشخیصکه شاید کمی بی قرار هستند، اما در واقع سالم هستند. تشخیص اشتباه می تواند منجر به درمان های غیر ضروری شود.

بهترین روانشناس کرج

هنگامی که کودکان به عنوان بیمار روانی اشتباه تشخیص داده شوند، عزت نفس نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.

از سوی دیگر، کودکان و نوجوانان مبتلا به  بیش فعالی وجود دارند که چنین نیستند. این نیز می تواند اثرات منفی داشته باشد، زیرا ممکن است زمانی که می تواند به آنها کمک کند، درمان دریافت نکنند. بنابراین تشخیص دقیق بسیار مهم است.

بی توجهی می تواند خود را در این واقعیت نشان دهد که کودک اغلب در مدرسه گوش نمی دهد، به راحتی حواسش پرت می شود و اشتباهات بی دقت زیادی مرتکب می شود.

در اوقات فراغت نیز ممکن است در انجام کار مشکل داشته باشد و اغلب چیزهایی را فراموش می کند یا از دست می دهد. برای مثال، یک کودک تکانشی ممکن است برایش سخت باشد که در بازی یا کلاس منتظر نوبت خود بماند.

رفتار کودکان مبتلا به ADHD

اغلب به جلو فشار می آورد، مزاحم و مزاحم دیگران می شود. کودکان بیش فعال اغلب بی قرار هستند، مدام روی صندلی تکان می خورند یا در ساکت بودن مشکل دارند.

ناآرامی فیزیکی اغلب خود را در این واقعیت نشان می دهد که بچه ها زیاد به این طرف و آن طرف می دوند یا از وسایل خانه بالا می روند.

در شرایطی که تعداد زیادی از تأثیرات به کودک سرازیر می شود، برای مثال در یک جشن خانوادگی یا سفر تعطیلات،میزان بیان ADHD و اینکه کدام رفتارها به طور خاص قابل توجه است می تواند بسیار متفاوت باشد. برای برخی از کودکان، بی توجهی تمرکز اصلی است. آنها تمایل دارند به عنوان خیالباف تلقی شوند.

کودکان دیگر به ویژه تکانشی و بیش فعال هستند. بسته به مشکل، بین کودکان عمدتاً بی توجه و عمدتاً بیش فعال- تکانشی تمایز قائل می شود.

شماره مشاوره کرج

به کودکانی که بسیار کم توجه هستند اما بیش فعال نیستند، اختلال کمبود توجه یا به اختصار ADD نیز نامیده می شود.

علل و عوامل اختلال بیش فعالی، کمبود توجه adhd

علل ADHD در نهایت مشخص نشده است، اما این اختلال احتمالاً به دلیل یک علت واحد نیست. استعداد ژنتیکی نقش مهمی ایفا می کند.

مطالعات همچنین نشان می‌دهند که  انتقال‌دهنده عصبی دوپامین به سلول‌های عصبی در مغز در مناطقی که برای حافظه و عملکردهای یادگیری مهم هستند، تغییر می کند. اما دلایل بیولوژیکی دیگری نیز وجود دارد که به ایجاد ADHD کمک می کند.

برخی از کارشناسان از این واقعیت انتقاد می کنند که ADHD اغلب فقط به دلایل فیزیکی یا ژنتیکی نسبت داده می شود. آنها تغییرات اجتماعی را به همان اندازه مهم می بینند.

همچنین گفته می شود که علائم ADHD نتیجه اضافه بار حسی همراه با عدم ورزش همزمان، جهت گیری عملکرد قوی در جوامع مدرن و تغییر روابط خانوادگی است.

اینکه آیا این نظریه ها درست هستند یا نه توسط مطالعات قابل اعتماد به سختی مورد بررسی قرار گرفته است .

همچنین مشخص نیست که کدام عوامل خطر می توانند در ایجاد ADHD نقش داشته باشند.

مطالعات فردی نشان داده است که کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری سیگار می‌کشیدند، الکل می‌نوشیدند یا مواد مخدر مصرف می‌کردند، بیشتر تحت تأثیر ADHD قرار داشتند.

یکی دیگر از عوامل خطر احتمالی پره اکلامپسی است، یک بیماری نادر بارداری که باعث افزایش فشار خون و حفظ آب در بدن می شود. وزن بسیار کم هنگام تولد در کودک یا مشکلات هنگام تولد مانند کمبود اکسیژن نیز می تواند با ADHD مرتبط باشد. استعداد و تأثیرات خارجی احتمالاً با هم کار می کنند.

گاهی اوقات غذاهای خاصی با ADHD مرتبط هستند. در واقع، برخی تحقیقات نشان می دهد که کودکانی که به طور مکرر رنگ های مصنوعی و مواد نگهدارنده مصرف می کنند، بیشتر احتمال دارد رفتارهای مخرب از خود نشان دهند.

رژیم غذایی فقط نقشی جزئی دارد، اگر اصلاً نقش داشته باشد.